Sklep

Opis

1 lipca 1932 – Święto Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa

Oto na zawsze błogosławiony dzień obietnicy Ojca Niebieskiego! Dzisiaj kończą się długie dni przygotowania i czuję, że bliski, bardzo bliski jest moment przyjścia Ojca mojego i Ojca wszystkich ludzi. Kilka minut modlitwy, a potem wszelkie duchowe radości! Ogarnia mnie pragnienie zobaczenia i usłyszenia Go!
Moje serce gorejące miłością otwarło się z tak wielkim zaufaniem, iż stwierdzam, że nigdy dotąd nie byłam tak ufna wobec nikogo. Myśl o moim Ojcu doprowadziła mnie jakby do szaleństwa radości. W końcu zaczynam słyszeć śpiewy. Przychodzą Aniołowie i zapowiadają to uszczęśliwiające przybycie! Ich pieśni były tak piękne, że postanowiłam je zapisać kiedy tylko będzie to możliwe.
Owa harmonia ustała na moment i oto orszak wybranych, Cherubinów, Serafinów, z BOGIEM NASZYM STWÓRCĄ I NASZYM OJCEM! Pokłoniłam się twarzą do ziemi, pogrążona we własnej nicości. Odmawiałam MAGNIFICAT. Zaraz potem Ojciec powiedział mi, żebym usiadła z Nim, żeby zapisać to, co postanowił powiedzieć ludziom.

90 lat temu, 1 lipca Bóg Ojciec pierwszy raz w historii Kościoła ukazał się Matce Eugenii Ravasio. Wizjonerka widziała Go i słyszała. To objawienie zostało potwierdzone przez Biskupa Grenoble, ordynariusza diecezji, który bardzo wnikliwie przebadał sprawę objawienia, ale też bogate duchowo życie Matki Eugenii Ravasio.
Bardzo ucieszyłem się tym, że pojawia się nowa pozycja książkowa Ku chwale Ojca, bowiem Kościół nie ustaje w modlitwie o ustanowienie święta ku czci Boga Ojca. Wszelkie trudności, które jawią się na tej drodze, świadczą tylko o słuszności duchowych intuicji. Warto zwrócić uwagę, że podobny opór, kontrowersje i wątpliwości towarzyszyły ustanowieniu Święta Miłosierdzia Bożego oraz uznania duchowej wartości Dzienniczka Siostry Faustyny Kowalskiej. Czas pokazał jak orędzie miłosierdzia jest potrzebne światu. Dlatego – można uznać – trudności związane z uznaniem objawień Boga Ojca Matce Eugenii potwierdzają ich prawdziwość i ważność tego przesłania dla Kościoła, który w naznaczonym cierpieniem XXI wieku oczekuje nowej wiosny.
W Sanktuarium Boga Ojca w Zaporożu, w którym od 2004 r. jest On szczególnie czczony w ikonie umieszczonej w głównym ołtarzu, doświadczamy wielu łask spływających z Nieba. Wielu teologów i mistyków Kościoła podkreślało potrzebę takiego święta. Mam nadzieję, że Autorzy tej pozycji książkowej swoim zaangażowaniem i pracą przyczynią się do przyspieszenia dnia, w którym Ojciec Święty – dla naszego pożytku duchowego – ogłosi nowe święto, którego tak bardzo brakuje w kalendarzu liturgicznym.
Niech Bóg Ojciec obdarzy błogosławieństwem wszystkich, którzy oczkują w modlitwie na ustanowienie takiego święta, modląc się jednocześnie o beatyfikację pokornej siostry zakonnej Matki Eugenii Ravasio.

Z błogosławieństwem biskupim
Jan Sobiło wikariusz generalny diecezji charkowsko – zaporoskiej
Zaporoże, 1 lipca 2022 r.

Zapalona świeczka musi zostać umieszczona na świeczniku, żeby wszyscy mogli zobaczyć jej światło. Stąd piszemy te krótkie zapiski o matce Eugenii Elisabettcie Annie Ravasio. Uważamy ją za jedno z największych świateł tych czasów: jest ona maleńką, wielką prorokinią nowego Kościoła. Kościoła, w którym OJCIEC będzie centrum i kulminacją każdej wiary, a JEDNOŚĆ stanie się największym ideałem każdej duchowości.
Jest ona światłem, które Ojciec przysłał na świat w czasach chaosu i zagubienia, żebyśmy znali drogę, którą mamy kroczyć. Mroki go nie pokryły, ale próbowały je zgasić, jednak to światło było silniejsze od ciemności i nadszedł czas, aby zaczęło jaśnieć w pełni.

Kim jest matka Eugenia?

Matka Eugenia miała tak bogatą osobowość, że nie da się jej opisać na kilku stronach. Pomijając wymiar duchowy, wystarczyłoby przyjrzeć się jej dokonaniom w obszarze społecznym, by przeszła do historii.
Przez dwanaście lat swojej działalności misyjnej otworzyła ponad siedemdziesiąt ośrodków z gabinetem lekarskim, szkołą oraz kościołem w najbardziej opuszczonych miejscach w Afryce, Azji i Europie.
Odkryła pierwszy lek na trąd, uzyskując go z nasiona tropikalnej rośliny. Dzięki jej odkryciu i późniejszej pracy Instytutu Pasteur’a w Paryżu trąd został wtedy wyeliminowany. Wysłała na misje Raoula Follereau, który podążając jej śladem i na fundamencie przez nią ustanowionym, jest dziś uważany za apostoła trędowatych. Wymyśliła, zaprojektowała i zrealizowała w Adzopé (Wybrzeże Kości Słoniowej) w latach 1939-1941 „Miasto Trędowatych”, olbrzymi ośrodek dla osób trędowatych, który rozciąga się na powierzchni 2000 km2 i wciąż pozostaje awangardowym centrum tego typu w Afryce i na świecie.
Za to dzieło Francja przyznała Kongregacji Sióstr Misjonarek Matki Bożej Apostołów, której matka Eugenia była przełożoną generalną od 1935 do 1947, nagrodę Corona Civica, najwyższe odznaczenie narodowe za dokonania o charakterze społecznym.
Nie jest naszym zamiarem stworzenie biografii w tradycyjnym rozumieniu, ponieważ byłoby to niemożliwe z wielu powodów. Przede wszystkim ponieważ większa część dokumentacji jest gorliwie strzeżona w archiwach kurii biskupiej w Grenoble i przez Święte Oficjum w Rzymie. Musimy ograniczyć się do niewielu epizodów, anegdot i dat, które zostały odtworzone na podstawie naszych rozmów z siostrą Eugenią i z osobami, które ją znały. Tych ostatnich jest we Włoszech niewiele, gdyż działała ona przeważnie we Francji, Afryce i innych częściach świata.
Nasza biografia jest świadectwem miłości i wdzięczności za podjętą przez matkę Eugenię walkę i cierpienia, żeby wzeszło królestwo miłości Ojca, żeby narodził się nowy Kościół i byśmy wszyscy byli wreszcie jednym: „dziećmi w Chrystusie”.