Ikona

W 1994 roku, na zlecenie o. Andrea D’Ascanio, ikonograf Lia Gladiolo z Padwy wykonała ikonę Boga Ojca, przedstawionego jako młody mężczyzna, bez brody (co ma wyrażać wieczną młodość), z pogodnym obliczem, zasiadający na tronie, w różowych szatach, trzymający kulę, z koroną i berłem u stóp. Ta właśnie ikona, od tamtego czasu, jest kopiowana i rozpowszechniana, jako „wykonana na podstawie wizji s. Eugenii”. Od kilku lat umieszcza się ją także w kościołach.

Ten wizerunek był podstawą dla ikony napisanej przez ikonopisarza Jacka Nakoniecznego.

Symbolika ikony

Bóg Ojciec ukazany jest jako młodzieniec, co ukazuje Jego wieczną młodość. Jego Oblicze jest bardzo podobne do Oblicza Chrystusa przedstawianego na ikonach, gdyż jak czytamy na kartach Pisma Świętego:

Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie (J 14,9-11).

Bóg Ojciec na tej ikonie patrzy na osobę modlącą się przed nią z miłością i czułą delikatnością. Prawą ręką błogosławi jej. Do Swego serca przytula błękitną kulę, tzw. sferę, symbol świata stworzonego, kuli ziemskiej. Widnieją na niej napisy Alfa i Omega – początek i koniec. Zwieńczenie kuli stanowi złoty krzyż, przypominający o odkupieniu świata przez ofiarę Chrystusa.

Bóg Ojciec zasiada na bardzo skromnym tronie, który jednak opromienia blask Jego Światłości w postaci złotych promieni. U Swych stóp złożył koronę i berło. Ten prosty tron oraz położone korona i berło mówią o tym, że Bóg odkłada całą Swą chwałę, by być blisko człowieka i aby ten bez lęku mógł się zbliżyć do Niego. Bóg chce być obecny w naszym życiu, pragnie, byśmy powierzali mu wszystkie swe sprawy, troski i radości. 

Ukazany jest w pół manorli (światłości w kształcie pół migdała), co symbolizuje i podkreśla boską naturę przedstawianej postaci. Wpisane są w nią ogniste serafiny.

W nimb wpisane są greckie litery Imienia, które Bóg objawił Mojżeszowi:

„JESTEM, KTÓRY JESTEM” (Wj 3,14).

Ikona podpisana jest Deus Abba Omnipotens Pater, co znaczy Bóg Ojciec Wszechmogący.

Ikona ta należy do przedstawień symbolicznych, a nie odzwierciedlających, nie jest to zatem w żadnym wypadku portret. W ikonografii mamy dwa rodzaje przedstawień – odzwierciedlające i symboliczne. Do pierwszych zaliczamy m.in. ikony Świętych Pańskich. Postacie malowane są w sposób taki, jak uważamy, że mogły wyglądać. 

Do symbolicznych zaliczymy m.in. Trójcę Świętą Andrieja Rublowa, lub zobrazowanie Ducha Świętego w postaci gołębicy. Do tego sposobu obrazowania zaliczymy ikonę Boga Ojca.